یادی از مردان مرد به قلم زنده یاد محمدحسن هجرتی (شهيد مصطفی چمران)

خيلی دوست داشتنی بود، شايد به اين دليل که مرد عمل بود. مهر و محبتش زود به دلها می نشست. شايد به اين خاطر که متواضع بود و اظهار لطفش برای رضای خداوند بود و نه چشم مردم.

اينک آيه شريفه 96 سوره مريم به خاطرم آمد که: آنانکه ايمان آوردند و عمل صالح انجام دادند خداوند محبتشان را در دل خلق و نزد حق قرا میدهد.

( ان الذين آمنو و عملو الصالحات سيجعل لهم حضور الرحمن ودا ).

از خاطراتی را که از دوست همکلاسی اش در دوران دانش آموزی دبيرستان دارالفنون شنيده ام و از آنچه که ازدوران دانشجويی اش تا حضور درلبنان و از آنجا تا جبهه های ايران تا آخرين لحظات در طلائيه خواندم، آنچه را اعضاء خانواده اش نقل کرده اند و هرچه را هم رزمان و شاگردانش به تصوير میکشند يکی از هزاران نيست، زيرا او که کاسه سر را به خدا وديعه داد و سفره دل را فقط برای خدا میگشود و نيتش را فقط برای خدا خالص کرده بود. با همه شناخته شدنها، ناشناخته خواهد ماند. زيرا از جنس ديگری بود.

در تشييع پيکر مطهرش از مقابل ساختمان قبلی مجلس شورای اسلامی تا محل دفن او در بهشت زهرای تهران همراه بودم و شايد بتوانم گفت از جمله تشييع جنازه های باعظمت تاريخ سرزمين ما بود که دل مشايعت کنندگان همراه با روح آن مسافر عالم نامنتهای از کالبدهای خاکی پر میکشيد وحتی دل بريدن از جنازه اش هم به سختی های فراوان مقدور گشت.

او الگويی ارزشمند برای جوانان و خداجويان عصر ما بود که علم را با عرفان و دلاوری را با دلبری و رشادت را با رفاقت و گفتار را با کردار ممزوج کرده بود ياد چمران صفا بخش دل مردانی است که فقط خشنودی خدا را طالبند.